Mutual Dialect
Pleasure Island Ostend,
26/27.09.’20 - 3/4.10.’20
Nieuwpoorstesteenweg 133
A newspaper edition based on side stories and imagery around an exhibition in Pleasure Island in Ostend.
With following authors: Aaron Daem, Markéta De Borggraef, Nikolaas Demoen, Deveny Faruque, Pommelien Koolen, Juan Pablo
Plazas, Rémie Vanderhaegen, Emile Van Helleputte, Els Wuyts. Concept: Aaron Daem. Layout: Victor Van Wassenhove
Full newspaper ‘click here’
Unco
Published text in ‘Mutual Dialect’
(no translation)
Universele rekbaarheid; als volgt: condensatie op het vastgoedterrein, het zal ten einde af zijn. Liefst nog even geduld
a.u.b. Het scrupule verhaal verklapte al zingend zijn naam. Het moest herschreven worden los van alle synoniemen met een
neus voor doelmatigheid. Het was onderweg nadien weer te bloot. Leesbaar in laagjes gelegd, het verstedelijk hiaat moest
een naam krijgen, die aangelegenheden moeten toch op iets berusten? Hemels? Ik stuur het je morgen door, de duurzame
restauratie is namelijk in aantocht. Ten koste van het eigen geweten, geëxcuseerd en standvastig zoals het moet in zijn
betekenis gezwicht. Minstens zo belangrijk als de weerzin, tussen dom en slim, in de hoop op een realistisch beeld. Het zou
schijnbaar een doordenkertje zijn, transparant en tevens natuurlijk als een aanschouwelijk landschap. Enkel werkte het
publiek niet ten volle mee. De rebellie kruipt vervolgens op de burgerzin met wind in de zakken, een star bekerverlies met
heimelijk orgelpunt. Oorspronkelijk: oorspronkelijk geen dergelijk signatuur te bezichtigen in deze seculiere wetgeving.
Precies veel ‘know how’ te bekennen. Kwansuis. De volmondige doorwijspagina met gepekelde prullenbak was stevig onder
invloed van een toekomstige zaakje — extra bête, lange weekends plus final Libre ‘uitkomst’ Office. Stoemelings op het
negatieve af, rabiës. Er trad woede op: de kamer te klein voor de dwang motieven, later zich bedacht in eigen verval afgezien
van anderen. Andermaal en nog een keer, het domein werd noodzakelijk uitgestalt op voorbedachte rade. Het was de enige
oprechte wijze maar evenzeer de beste truc, stilzwijgend vrslkt... Ah genoeg nonsens verzameld, wallebakken in goede
pretentie bekijk het zelf maar. Bij verlies of diefstal krijgt u geen garantie. Jij o onderkruipsel! Je hebt het weer in de kielzog
gesmeten. Tussen haakjes staat het aantal gevonden; waarschijnlijke gelijkaardige functie in oorsprong. Een printvriendelijke
versie op basis van een mislukt plan. Daar ging het domein even gaan vliegen! De aanwezigen lieden werden met verbazing
geslagen. Aplomb gedekt in verschillende bedoelingen dit met betrekking tot hun eigen vermogen altijd op het zelfde moment
beschikbaar. Nooit slapende, tenzij dat men slaapt. Onontkoombaar, altijd gaande en nooit dood. Van de tweelingbroer van de
slaap, van de dood. Particulier en in omroep: de polyvalente zaal. De historiek van het eigen gelijk: foerageren, hij had nog niet
genoeg van zelfklevende theorieën. De bazaar uiteen getrokken als een autonomie in volmaakte enscenering, een bruistabletje
op salpeterzuur. Alsnog de artificiële motivatie in prijswaarden gestegen. De gehelen, de veelheden moesten namelijk doorheen
de trechter, als een effect, een doorbraak doorheen het vlies. De muis geloofde niet in het oordeel. Hij wou het aanschouwelijk:
onderwijzend met betrekking op het zien, visueel, zodat hij het voor zich zag, helder voorgesteld in zijn eigen stofwisseling
geborgen, utopisch bedot met restricties. Een opeenstapeling wachtende op de gewaarwording: bestand, bewerken, beeld en
invoegen, bespaar hem het zelfmedelijden. ‘De serendipiteit’ over boord. Weggekegeld wegens overtollig gebruik.
De punctualiteit op trillende benen. Een verzonnen verhaal, alleen staat ‘de stem’ hem in de weg. Het jargon rijkt maar zo ver
als de leesbaarheid ervan. Het is de interne logica met ‘buitenhuise’ prietpraat. Doen alsof de neus bloeit om uiteindelijk echt
te beginnen bloeden, het gewicht en het firmament op dezelfde lijn. Zachtjes meelopen met de jaren een figuur.
Alle bouwstoffen, grondstoffen, substanties en de behoeftes nodeloos tot elkaar verwant en dat als een waterdicht plan, ik
geloof er niets van.
Bijzonder Slecht
Published text for group exhibition
04.04.’19.
Perkamentstraat Ghent
(no translation)
Om te beginnen: een kanttekening in een knipoog-emoji — waar hij de bundel dacht te vinden en waar hij de Nederlandstalige
wortel ontdekte, een moordlustig begin met een zalig einde. Modderideetje op stille rust versus haremdans in een pittoreske
levensklucht. Voorafgaand aan het volgende: hollen te midden van een boulevard, een beleving zet voet aan wal – gekeurd in
het interludium of met de smaakpapillen? Een briefwisseling: alvast van start gaan, de rest komt later. Appetijt en een
goocheltruc met zweet en tranen – ik ken mijn mensen. Vorm en kleur hangen hun natte was buiten en zuchten bij elke
windstoot – voorkennis, onbevlekte zielen, mythes, geselecteerden, gebrilden en druiloren. Om het later in te kaderen maakt de
brave hendrik een contentieuze intrede op de voorziende straatnaam (R. Jansen) gedetailleerd en in zijn verschijning
weerlegd. Zijdelings: O’Reilly’s, Sunset Club ... Daarnaast een venster, een dubbeltje op zijn kant, een auto met drift – zo houdt
de beproeving eindelijk zijn navel. Natuurlijk! Hierop hortensia en leeuwenbek, verder een gekrulde dame, gedekt in
bloemenmotief met een pastelkunstenaar aan haar zijde. Enzovoort en enzoverder. Op naam gerangschikt tot in de boulevard
aan één gedicht. Hier op kousenvoeten, daar ginder gejengel, in de verte een ommekeer, het is als het ware een
schoolvoorbeeld. Hier moet je zijn en niet naar wat je schrijft! Het straatlicht circuleert coulant in de aanwezigheid van de
aanwezigen. Waar hij het zag en waar hij de anekdote stal, de boefjes en de bandieten, de geestigheid en de fanfare... Elke
maateenheid kruipt secuur tezamen tot een horizontaal uitkijkpunt, verder niets meer en verder net iets minder. Om weer te
beginnen: een dubbeltje op zijn kant. Er is geen gang te klein om zich hier een weg door te banen. Wat zijn wij met veel
gezichten? Her en der rondvliegend staartmeubilair die de lis rakelings doorklieft. Op gestaagde slakkenpas gaat het blokje even
om. Laten wij hier een verdragskust installeren, voor degenen die het nodig hebben om in andermans kleren een blik te slaan
op de etalage met drinkwaarden. Het tuurt in de weerspiegeling, autonoom met zachte randen. Er schuilt een klein kunstig
schetsje in de figuur en hij heeft het altijd bij zich in zijn mond: ktschh, zinnetjes uit oud bruin bier. In zekere bron wordt
vermeld dat hij meer weet. De atlas stopt bij de complottheorieën aan de zondagsterrasjes - hun uitzicht en de tijd die ze
eraan gespendeerd hebben. Met veel gezichten hier vandaag. Zijdelings een kerk ingelijfd op een open blaadje. Even een blokje
om, in het interludium of met hun smaakpapillen? Hierop een bloem, daarnaast een stadsduif, niet bepaald een schoothondje,
gerangschikt op maat. Er staat een lauw potje soep te garen - hoe ging die truc nu weer?
Food Matters: All you need is the lavatory 2
Croxhapox, Ghent
30.11.’18 - 29.12.’18
Lucas Munichstraat 76
The postcards (the hunter and birds) where meant as a souvenir for the visitors of the AYNITL exhibition by Croxhapox. Due a
residency in Berlin I couldn’t be there my self. So, I thought to make postcards to emphasize with my temporary position and
accentuate my absence. The cards where separately stacked in two corners of the building. One side with ‘birds’, the other
with ‘hunter’. All the cards where available for free and the public could take as many as they wanted. Both of them had a
small instruction on the back: ‘please always place these two cards at a distance from each other, thanks’. By this the visitor
could instal his own composition back home: hunter in search of birds / birds fleeing for hunter.
According to the interest of the public, the value of the cards could eventually be described as follows: untouched, preserved,
thrown away, cherished, not seen or ‘I didn’t know I could take them’...
